บทที่ 78 อย่าบุ่มบ่าม

เลียมมมมมม...

เสียงเรียกที่ดังกึกก้องอยู่ได้แค่ในใจ ไม่สามารถตะโกนออกมาได้ทำให้เธออึดอัดเหลือเกิน ร่างบางมีปัญญาเพียงวิ่งตามใครสักคน เจ้าของอุ้งมือใหญ่ที่กำลังลากไปที่ไหนสักที่ ซึ่งลึกลับและมืดเกินกว่าเธอจะมองเห็น

“เธอรออยู่ที่นี่แหละ”

และนั่นคงเป็นเสียงสวรรค์ เธออยากได้ยินมันมากที่สุด หญิงสาวเงยหน้...